ملكى أنا

ايدى على خدى و سرحانه فى السما ..

و فجأة لمحتها طايرة على جناح الأمل ، بعيد فى الهوا ..

بتشاورلى .. بتندهلى .. قرب .. تعالى هنا ..

بصتلها .. ابتسمت .. قلتلها .. قصدك أنا !!

ردت بكل وقاحة .. بالهنا ملكك أنا ..

لمعت عينى و سرحت فى كام سنة

يا ترى أروحلها و اسلم عقلى لها !!

أعيشلها، و أقضى حياتى لها !!

أأقربلها، و أبعد عن شرها !!

قلبى خلاص هرب لها ..

و راح قوام أعترفلها ..

و فى الشهر العقارى سجلتها..

الفكرة دى ملكى أنا ..

عالمين

عالمين مختلفين .. عايشين متفاهمين

عمر ما ف يوم هيجمعهم القدر

روحين سارحين .. املين و حالمين

مستنين لحظة اكتمال القمر

كل مافيهم بيصرخ بهدوء

صرخة مكتومة فى عيون الشجر

و قلب جسدهم ماليان بالوثوق

بمشاعر رفضها و أهانها القدر

حكم عليها بالموت اللعين

و دفنها فى سطح القمر

مطر

مالى السما

نزل على خدودهم أخفى الام السمر

السمر اللى زوق لياليهم و حماها من الضجر

و قبل اكتمال القمر

اذا بزلزال انفجر

قسم القمر نصفين

ليبعد بيهم العالمين

عالم حزين مكسور

و التانى مصدوم مضمور

الحلم تبدد فى لحظة

و تبعه الاحساس بورطة

يا ترى مين السبب فى الفرقة

و ليه جمعتهم زمان الفرصة

عالمين كل فى دنياه

اختار حياته بهواه

كل مؤمن بفكراه

بعيد البعد عن ما اشتهاه

لا يعلم شيئا عن سواه

قراراته ليست بيداه

مأساة ..

أجهضتهم، بل و فرقتهم الحياة .......